Açıklama
1968’de, ağabeylerimiz, ablalarımız ‘sol’ dediklerinde “Solcuyuz, yanınızdayız”
dediklerinde “Sol nedir?” diyecek kadar cesaretim yoktu. O zaman el yordamıyla
anladığım şey: Sol tamamlanmış bir şey değildi. Zamanla “Tamam budur” diyeceğimiz
bir şey de değildi. Başlangıçsız ve sonsuzdu. Tıpkı deli bir nehirdi. Zaman zaman
menderesler çizerdi. Yoluna çıkan kayanın tepesinden aşamazsa etrafından dolaşırdı.
Sulayacağı çimeni, çiçeği insanı, hayvanı, börtü böceği bulana kadar Leyla’yı arayan
Mecnun, Ehf’i arayan yaralı Mahmut, Aslı’sına ulaşamadığı için ahından yanan Kerem’di.
Sol; aşk, şiir ve kavgaydı. Çünkü evrende aşık olacak çok güzel, uğruna şiir yazılacak
çok güzellik ve kavga edecek çok puşt vardı. Türksolu’nda ilk yazım çıktı. Arkasından
telefon ablukasına alındım; “Senin Türksolunda ne işin var?” Türksolu benim rengim,
sol renklerden biri. Ve içimde kendi rengimi açıkça tartıştığım, özgür olabildiğim bir yer.
“Benim solum seninkinden iyidir” gibi kısır zibidiliklerin içinde değilim. Herkesin sol
yanımdan alacağı doğrular var. Tüm sola sesleniyorum. Deniz Gezmiş idama giderken
şöyle diyordu: “Baba sana teşekkür ediyorum; çünkü Kemalist düşünceyle yetiştirdin
beni. Küçüklüğümden beri evde Kurtuluş Savaşı anılarıyla büyüdüm. Baba biz
Türkiye’nin İkinci Kurtuluş Savaşçılarıyız. Ya “Deniz gerçekten Türk halkının Birinci
Kurtuluş Savaşının onuruna inanmıştı, o yolda canını verdi” deyin ya da “Deniz takiyye
yapıyordu, sahtekârdı, Mustafa Kemal’in tam bağımsız Türkiye düşüncesinin
düşmanıydı” deyin. Sağa sola sesleniyorum: Hodri Meydan! -İlyas Salman-
Dili: Türkçe Yayınevi: İleri Yayınları Kitap Ebatı: 13×19
İncelemeler
Henüz inceleme yapılmadı.